Aşk ve paranoya

 

Ellerinki,

Çıkarsız, umarsız, hesapsız

Vakur;

Vermeye hazır

Rahman ve rahim.

 

            Memelerin ki,

            Kahraman, dik başlı, cesur

            Yıldızlı karanlık gecede

            Uy nar salkımı kan kırmızı- karanfil

            Cömert ve serin.

Bunlar gözlerin

Kor bir alam

Uykusuz gözkapağımla

Gözüm arasında

Mağrur

Seyrede alemde

Alem seyreder; gözlerinde.

 

            Korkuların bunlar

Yapılmış hesabı kaybetmelerin

Apansız gecede hain

Durur karşımda

Sendeki asaletsiz paranoya.

 

            İşte bu aşkın

            “tüm kelimeleri ezberimdedir”

            seninle giden

            ruhumun bulutlara esriyen yorgunluğu

gözlerimdedir.

 

Oysa , bulutu üçe böldüler

Öklit ne ki

Kenarları eksi derece

Kutupları yanar

Teoreme gelmez hayat

Zenon’un aşil paradoksunda.

 

                        Ellerin, memelerin,

                           Ve gözlerin

                        Bulutlar gibi üçe bölünmesin.

                        Ya bulutları getir seninel

                        Ya sendeki  bu

                        Asaletsiz paranoya dinmesin